Έχουμε ακούσει ότι τον Θεό συνήθως τον βλέπουμε πιο καθαρά στους άλλους ανθρώπους. Καταλαβαίνουμε πόση αλήθεια έχουν αυτά τα λόγια όταν εφαρμόζουμε το Δωδέκατο Βήμα. Όταν μεταφέρουμε το μήνυμα της ανάρρωσης σε έναν άλλο ναρκομανή, διαισθανόμαστε την παρουσία μιας Δύναμης μεγαλύτερης από εμάς. Και βλέποντας ότι το μήνυμα βρίσκει αποδέκτη, συνειδητοποιούμε και κάτι ακόμα: το μήνυμα είναι αυτό που οδηγεί στην ανάρρωση, όχι αυτός που το μεταφέρει. Από μία Ανώτερη Δύναμη, και όχι από την προσωπική μας δύναμη, πηγάζουν οι αλλαγές που ξεκινούν από τη στιγμή που θα μεταφέρουμε το μήνυμα στον ναρκομανή που ακόμα υποφέρει.
Βλέπουμε μια Ανώτερη Δύναμη να λειτουργεί, καθώς το μήνυμα της ανάρρωσης αλλάζει τη ζωή ενός ναρκομανή. Παρατηρούμε ότι τη θέση της άρνησης και της απόγνωσης παίρνουν η αποδοχή και η ελπίδα. Αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια μας τα πρώτα ίχνη ειλικρίνειας, ανοιχτού μυαλού και προθυμίας. Αυτός ο άνθρωπος βιώνει μέσα του κάτι ξεχωριστό, κάτι που υπερβαίνει και τη δική του και τη δική μας αντίληψη. Γινόμαστε μάρτυρες του πώς λειτουργεί ο Θεός της κατανόησής μας στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Βλέπουμε την Ανώτερη Δύναμη σε κάποιον άλλον. Με απόλυτη πια βεβαιότητα, αναγνωρίζουμε ότι αυτή η Ανώτερη Δύναμη λειτουργεί και μέσα μας και οδηγεί την πορεία μας στη ανάρρωση.
