Έχουμε να μεταφέρουμε ένα μήνυμα ελπίδας. Είναι και δώρο και υποχρέωσή μας.
Ζώντας Καθαροί, Κεφάλαιο 2, “Επαφή με τους άλλους”
Αφού ερχόμαστε στο ΝΑ για λίγο καιρό, οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή ακούμε αυτή την ερώτηση από την οικογένεια ή τους φίλους μας: “Πόσο καιρό πρέπει να συνεχίσεις να πηγαίνεις σε αυτές τις συγκεντρώσεις;” Ίσως μάλιστα να έχουμε αναρωτηθεί και εμείς οι ίδιοι το ίδιο πράγμα. Και τότε έχουμε την τύχη να δούμε έναν υποστηριζόμενο, που βρίσκεται στη μέση του Δεύτερου Βήματος, να μένει ανοιχτός στην ιδέα να μείνει καθαρός, μόνο για σήμερα – για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ένα από τα πρώτα δώρα που λαμβάνουν οι περισσότεροι από εμάς στο NA είναι η ελπίδα, και είναι αυτό που συνεχίζουμε να μεταφέρουμε στους νεοφερμένους ακόμα και όταν άλλα πολλά δώρα μαζεύονται γύρω μας. Το ΝΑ υπόσχεται μόνο ελευθερία από τον ενεργό εθισμό. Για τους περισσότερους από εμάς, αυτή η ελευθερία συνήθως μας δίνει τη δυνατότητα να επιτύχουμε πολλά περισσότερα – αποκατάσταση των σχέσεων, αυτοεκτίμηση, δυνατότητα εργασίας, εμπιστοσύνη, ικανότητα να αγαπάμε και να μας αγαπούν, οικονομική ασφάλεια. Όταν οι ζωές, οι καρδιές, οι τραπεζικοί λογαριασμοί και οι κοιλιές μας γεμίζουν περισσότερο, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι εμφανιζόμαστε λίγο λιγότερο τακτικά στις συγκεντρώσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να νιώθουμε ότι η ζωή είναι τόσο καλή που δεν χρειαζόμαστε καν συγκεντρώσεις.
Το λέμε ξανά και ξανά: “Μπορούμε να κρατήσουμε αυτό που έχουμε μόνο χαρίζοντάς το”. Όσο πιο τακτικά μοιραζόμαστε την εμπειρία μας με άλλους, τόσο πιο τακτικά μας υπενθυμίζεται η ελπίδα που βρήκαμε στο ΝΑ. Ένα μέλος μοιράστηκε: “Πρέπει να πω σε πολλούς νεοφερμένους τι δούλεψε για μένα όταν ο κώλος μου είχε πάρει φωτιά, έτσι ώστε όταν αρχίσω να μυρίζω πάλι καπνό, κάποιος να είναι εδώ για να μου θυμίσει πώς να τη σβήσω”.
Η πρώτη μας δόση ελπίδας είχε να κάνει με το να μείνουμε καθαροί, και είδαμε πολλές άλλες ελπίδες να γίνονται πραγματικότητα καθώς μέναμε καθαροί και δουλεύαμε τα Βήματα. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στο ΝΑ να μοιραζόμαστε την ελπίδα μας με άλλους ναρκομανείς. Μοιραζόμαστε το πώς ξεπερνάμε τις δυσκολίες μας και πώς πετυχαίνουμε τις επιτυχίες μας. Δεν μοιραζόμαστε μόνο για να τους δώσουμε λίγη ελπίδα, αλλά και για να διατηρήσουμε κι εμείς λίγη.
Για να διατηρήσω την ελπίδα μου φρέσκια, θα συνεχίσω να μοιράζομαι το πώς ζω σήμερα καθαρός. Μοιράζομαι την ελπίδα μου ελεύθερα με τους άλλους, γνωρίζοντας ότι πάντα έχω κάπου να πάω όταν χρειάζομαι κάποιον να μοιραστεί ελπίδα μαζί μου.
