Για τα περισσότερα από τα προβλήματά μας, η λύση είναι απλή. Τηλεφωνούμε στον υποστηρικτή μας, προσευχόμαστε, δουλεύουμε τα Βήματα ή πάμε σε μία συγκέντρωση. Τι γίνεται όμως με τις καταστάσεις που συνεχίζουν να μας βασανίζουν και δε βλέπουμε φως από πουθενά;
Οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε πώς είναι να ζούμε με μια οδυνηρή κατάσταση, ένα πρόβλημα που δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ως διά μαγείας. Για κάποιους από εμάς, το πρόβλημα είναι μία ανίατη ασθένεια που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή μας. Άλλοι έχουμε πολύ ατίθασα παιδιά. Άλλοι διαπιστώνουμε ότι αυτά που βγάζουμε δεν καλύπτουν τα βασικά μας έξοδα. Μερικοί από εμάς φροντίζουμε έναν συγγενή ή φιλικό πρόσωπο που πάσχει από κάποια χρόνια ασθένεια.
Όσοι από εμάς ξέρουμε πώς είναι να ζούμε με ένα άλυτο πρόβλημα, γνωρίζουμε ότι και μόνο το να μιλάμε για αυτό το πρόβλημα με τους φίλους μας στην ανάρρωση μάς δίνει ανακούφιση. Μπορεί να διακωμωδήσουμε την κατάσταση. Οι φίλοι μας μπορεί να συμπάσχουν ή και να κλάψουν με αυτά που περνάμε. Ό,τι και να κάνουν, μας ελαφραίνουν το φορτίο. Ίσως να μη μπορούν να μας λύσουν το πρόβλημα ή να μας απαλλάξουν από τα οδυνηρά μας συναισθήματα, όμως και μόνο που ξέρουμε πως μας αγαπούν και μας νοιάζονται, τα προβλήματά μας γίνονται υποφερτά. Δε χρειάζεται ποτέ πια να μένουμε μόνοι με τον πόνο μας.
