Ξανά και ξανά, έχουμε ζήσει προσπαθώντας να εκπληρώσουμε τις προσδοκίες των γύρω μας. Μπορεί να έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι είμαστε «καλοί» όταν παίρνουμε καλούς βαθμούς στο σχολείο, όταν καθαρίζουμε το δωμάτιό μας, όταν ντυνόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Πάντα θέλαμε να ανήκουμε κάπου και να μας αγαπάνε και πολλοί από εμάς χαραμίσαμε πολύ χρόνο προσπαθώντας να ενταχθούμε – παρόλα αυτά, νιώθαμε ότι δεν ήμασταν ποτέ αρκετοί.
Τώρα, στην ανάρρωση, μας αποδέχονται ακριβώς όπως είμαστε. Οι άλλοι αναγνωρίζουν την αξία μας όταν είμαστε ο εαυτός μας. Δουλεύοντας τα Βήματα, μαθαίνουμε να δεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι. Μόλις συμβεί αυτό, αποκτούμε την ελευθερία να γίνουμε ο άνθρωπος που θέλουμε.
Ο καθένας από μας έχει πολλές αρετές, που μπορούμε να τις μοιραζόμαστε με άλλους. Οι εμπειρίες μας, όταν τις μοιραζόμαστε με ειλικρίνεια, βοηθάνε τους άλλους να βρουν την ταύτιση που χρειάζονται για να αρχίσουν να αναρρώνουν. Ανακαλύπτουμε ότι όλοι έχουμε ιδιαίτερα δώρα να προσφέρουμε στους γύρω μας.
