Πολλοί από εμάς ήρθαμε στο ΝΑ με το εξής μίζερο τροπάρι: «Εγώ ο κακομοίρης, κοιτάτε τα χάλια μου, η ζωή μου είναι ένα μπάχαλο! Έχω πέσει τόσο χαμηλά, που όσο κι αν προσπαθώ, πάλι μαντάρα τα κάνω!»
Η ζωή μας δεν είναι πια έτσι. Είναι αλήθεια, μερικές φορές παραπατάμε, και κάποιες μπορεί να πέσουμε κιόλας. Κάποιες φορές νιώθουμε ότι δε γίνεται να προχωρήσουμε άλλο, όσο σκληρά κι αν προσπαθούμε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι στο ΝΑ, με τη βοήθεια άλλων ναρκομανών σε ανάρρωση, θα βρεθεί κάποιος να μας σηκώσει, να μας «ισιώσει» και να μας βοηθήσει να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή. Αυτός είναι ο καινούργιος τρόπος στη ζωή μας σήμερα.
Δε λέμε πια «είμαι ένας αποτυχημένος, δεν υπάρχει ελπίδα για μένα». Συνήθως λέμε: «Αν είναι δυνατόν! Πάλι στην ίδια λούμπα έπεσα. Σύντομα όμως θα μάθω να μη βιάζομαι και να προσέχω περισσότερο». Μέχρι τότε, ίσως συνεχίσουμε να πέφτουμε κατά καιρούς, αλλά έχουμε μάθει ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος να μας βοηθήσει να σταθούμε ξανά στα πόδια μας.
