Για πολλούς από εμάς, ο φόβος ήταν ένας βασικός παράγοντας στη ζωή μας πριν έρθουμε στους Ναρκομανείς Ανώνυμους. Κάναμε χρήση επειδή φοβόμασταν να βιώσουμε συναισθηματικό ή σωματικό πόνο. Ο φόβος μας απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις ήταν μια βολική δικαιολογία για να κάνουμε χρήση. Μερικοί ήμασταν τόσο φοβισμένοι, που δεν μπορούσαμε καν να βγούμε από το σπίτι αν δεν είχαμε κάνει χρήση πριν.
Μένοντας καθαροί, αντικαθιστούμε το φόβο με πίστη στην αδελφότητα, στα Βήματα και σε μία Ανώτερη Δύναμη. Καθώς μεγαλώνει αυτή η πίστη και το θαύμα της ανάρρωσής μας ξεδιπλώνεται, χρωματίζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Αρχίζουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας από άλλη σκοπιά. Συνειδητοποιούμε πως είμαστε πνευματικά όντα και προσπαθούμε να ζούμε με πνευματικές αρχές.
Η εφαρμογή των πνευματικών αρχών μάς βοηθάει να εξαλείψουμε το φόβο από τη ζωή μας. Όταν επιλέγουμε να μη βλάπτουμε και να μην εξαπατούμε τους άλλους με τη συμπεριφορά μας, ανακαλύπτουμε πως δε χρειάζεται να φοβόμαστε για τη δική τους συμπεριφορά απέναντί μας. Όταν δείχνουμε αγάπη, συμπόνια, κατανόηση και υπομονή στις σχέσεις μας με τους άλλους, βλέπουμε ότι και οι άλλοι μας σέβονται και μας υπολογίζουν. Συνειδητοποιούμε πως αυτές οι θετικές αλλαγές συμβαίνουν επειδή επιτρέπουμε στην Ανώτερή μας Δύναμη να λειτουργεί μέσα από εμάς. Φτάνουμε να πιστεύουμε –όχι απλά να νομίζουμε– πως η Ανώτερή μας Δύναμη θέλει μόνο το καλύτερο για εμάς. Ό,τι και να συμβαίνει, ανακαλύπτουμε πως μπορούμε να πορευόμαστε με πίστη αντί για φόβο.
