Βρίσκεσαι σε μια συγκέντρωση. Τα μέλη μοιράζονται εδώ και κάμποση ώρα. Ένα ή δύο μέλη έχουν μιλήσει για τις πνευματικές τους εμπειρίες με άμεσο και εκφραστικό τρόπο. Ένας άλλος έχει κάνει όλο τον κόσμο να χτυπιέται στα γέλια με τις ιστορίες του. Και μετά ο συντονιστής δίνει το λόγο σε σένα… Και τώρα; Λες μαγκωμένα το όνομά σου, ψελλίζεις δυο-τρεις κουβέντες απολογητικά, ευχαριστείς την ομάδα που σε άκουσε, και για το υπόλοιπο της συγκέντρωσης κάθεσαι σιωπηλός και αμήχανος. Σου θυμίζει κάτι; Λοιπόν, δεν είσαι μόνος.
Σε όλους μας έχει συμβεί να νιώσουμε ότι το μοίρασμά μας δεν είναι αρκετά πνευματικό, αρκετά διασκεδαστικό ή τέλος πάντων κάτι το ξεχωριστό. Όταν μοιραζόμαστε, όμως, δεν κάνουμε διαγωνισμό. Η δύναμη των συγκεντρώσεών μας έρχεται μέσα από την ταύτιση και την εμπειρία, που όλοι διαθέτουμε σε αφθονία. Όταν μοιραζόμαστε μέσα απ’ την καρδιά μας όσα έχουμε βιώσει, οι άλλοι νιώθουν ότι μπορούν να μας εμπιστευτούν, γιατί αναγνωρίζουν πως είμαστε σαν κι αυτούς. Όταν απλά και μόνο μοιραζόμαστε τι έχει δουλέψει στη ζωή μας, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το μήνυμά μας θα βοηθήσει άλλους ανθρώπους.
Το μοίρασμά μας δεν χρειάζεται να είναι εντυπωσιακό ή διασκεδαστικό, για να καταλάβουν οι άλλοι ότι είναι αληθινό. Κάθε ναρκομανής που δουλεύει με ειλικρίνεια το πρόγραμμα και όντως αναρρώνει, έχει κάτι πολύτιμο να μοιραστεί, που δεν το έχει κανένας άλλος: προσωπική εμπειρία.
