Πολλοί από εμάς ήρθαμε στο πρόγραμμα έχοντας την πεποίθηση ότι τα συναισθήματά μας, οι επιθυμίες μας και οι ανάγκες μας είχαν μεγάλη σημασία για όλους. Όλη μας τη ζωή είχαμε εγωκεντρικές συμπεριφορές και κοιτάζαμε μόνο την πάρτη μας, πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος ζωής.
Ο εγωκεντρισμός δεν υποχωρεί μόνο και μόνο επειδή δεν κάνουμε χρήση. Μπορεί στην πρώτη μας επαφή με το ΝΑ να είμαστε βέβαιοι ότι όλοι μας παρακολουθούν, μας κρίνουν και μας κατακρίνουν. Μπορεί να έχουμε την απαίτηση από τον υποστηρικτή μας να είναι στη διάθεσή μας όποτε τον θέλουμε εμείς και αυτός με τη σειρά του ίσως μας υποδείξει με ωραίο τρόπο ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από εμάς. Όσο επιμένουμε να είμαστε το κέντρο του κόσμου, τόσο δε θα μας γεμίζουν οι φίλοι μας, ο υποστηρικτής μας και η ίδια η ζωή.
Χάνουμε την εμμονή με τον εαυτό μας όταν επικεντρωνόμαστε στις ανάγκες των άλλων και όχι στις δικές μας. Όταν οι άλλοι έχουν προβλήματα, μπορούμε να προσφέρουμε βοήθεια. Όταν ένας νεοφερμένος δεν έχει μέσον για να πάει σε μια συγκέντρωση, μπορούμε να προσφερθούμε. Όταν οι φίλοι μας νιώθουν μοναξιά, μπορούμε να τους κάνουμε παρέα. Όταν νιώθουμε ότι μας αγνοούν και ότι δε μας αγαπάει κανείς, μπορούμε να προσφέρουμε σε κάποιον άλλον την αγάπη και τη φροντίδα που εμείς χρειαζόμαστε. Όταν δίνουμε παίρνουμε πολλά περισσότερα σε αντάλλαγμα και αυτή την υπόσχεση μπορούμε να την πιστέψουμε.
