Στην πρώτη μας συγκέντρωση μπορεί να μας φάνηκε παράξενος ο τρόπος που μοιράζονταν τα μέλη για το πώς η αρρώστια του εθισμού είχε επηρεάσει τη ζωή τους. Ίσως και να αναρωτηθήκαμε: «Τι αρρώστια; Εγώ απλά έχω πρόβλημα με τα ναρκωτικά! Τι είναι αυτά που λένε;»
Μετά από κάποιο καιρό στο πρόγραμμα, συνειδητοποιήσαμε ότι ο εθισμός μας ήταν κάτι μεγαλύτερο από τον καταναγκασμό και την εμμονή της χρήσης. Είδαμε ότι υποφέραμε από μια χρόνια αρρώστια, η οποία επηρέαζε πολλούς τομείς της ζωής μας. Δεν ξέραμε πώς βρεθήκαμε να έχουμε αυτή την αρρώστια, αλλά κοιτώντας τη ζωή μας συνειδητοποιήσαμε ότι την είχαμε για πολλά χρόνια.
Είδαμε ότι η αρρώστια του εθισμού επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής μας, αλλά ακριβώς το ίδιο κάνει και το πρόγραμμα του ΝΑ. Κάνουμε την πρώτη μας συγκέντρωση κουβαλώντας όλα τα συμπτώματα του εθισμού: πνευματικό κενό, αγωνία, ανισχυρότητα και ακυβερνησία.
Για να αντιμετωπίσουμε την αρρώστια μας δεν αρκεί μόνο η αποχή από τα ναρκωτικά. Δουλεύουμε τα Δώδεκα Βήματα και, έστω κι αν δεν θεραπεύουν την αρρώστια του εθισμού, η ανάρρωση είναι δυνατή. Και καθώς αναρρώνουμε, γευόμαστε το δώρο της ζωής.
