Έχουμε μάθει να εναποθέτουμε όλες μας τις προσδοκίες σε κάποιον ή κάτι. Πολλοί από εμάς προτιμούσαμε ένα συγκεκριμένο ναρκωτικό. Βασιζόμασταν σε αυτό για να αντέξουμε να βγάλουμε τη μέρα μας. Ήμασταν πιστοί σε αυτό το ναρκωτικό· ήμασταν ταγμένοι σε αυτό χωρίς ενδοιασμούς. Και μετά έγινε ο εχθρός μας. Μας είχε προδώσει το μόνο πράγμα στο οποίο βασιζόμασταν και είχαμε μείνει ξεκρέμαστοι.
Τώρα που έχουμε βρει τα δωμάτια, μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να εξαρτηθούμε από έναν άνθρωπο, περιμένοντας να καλύψει τις ανάγκες μας. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι ο υποστηρικτής μας, ο σύντροφός μας ή ο καλύτερός μας φίλος. Όμως το να βασιζόμαστε σε έναν άλλο άνθρωπο έχει ρίσκο. Οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι. Την ώρα που τους χρειαζόμαστε, μπορεί να είναι σε διακοπές, να κοιμούνται ή να είναι κακόκεφοι.
Είναι ανάγκη να βασιζόμαστε σε μια Δύναμη μεγαλύτερη από τον εαυτό μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να μας επαναφέρει στη λογική, να δίνει κατεύθυνση στη θέλησή μας και στη ζωή μας, να είναι στοργικός, ανιδιοτελής και διαθέσιμος κάθε φορά που τον χρειαζόμαστε. Εμπιστευόμαστε τον Θεό της κατανόησής μας, επειδή μόνο αυτή η Δύναμη δε θα μας εγκαταλείψει ποτέ.
