Ανεξάρτητα από το αν μας έμαθαν ή όχι τη διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους και άλλες βασικές αρχές για τη ζωή όταν ήμασταν παιδιά, μπαίνοντας στην ανάρρωση οι περισσότεροι από εμάς ξέραμε ελάχιστα για το πώς να ζήσουμε. Ζώντας στο περιθώριο περιφρονούσαμε στοιχειώδεις κοινωνικούς κανόνες και είχαμε αναπτύξει τις πιο ασυνήθιστες ικανότητες επιβίωσης για να τα βγάλουμε πέρα στον κόσμο που ζούσαμε.
Μερικοί από εμάς δεν ξέραμε τι σημαίνει να λες την αλήθεια· άλλοι ήμασταν τόσο ωμοί που πληγώναμε όποιον μας άκουγε. Κάποιοι από εμάς με τα πιο απλά προβλήματα πνιγόμασταν σε μια κουταλιά νερό, ενώ άλλοι προσπαθούσαμε να λύσουμε τα προβλήματα όλου του κόσμου. Μερικοί από εμάς δεν θυμώναμε ποτέ, ακόμα κι όταν μας αδικούσαν, ενώ άλλοι κατηγορούσαμε συνεχώς τους πάντες και τα πάντα.
Ό,τι προβλήματα και να έχουμε, όσο ακραία και να είναι, οι Ναρκομανείς Ανώνυμοι δίνουν σε όλους μας την ευκαιρία να μάθουμε να ζούμε ξανά. Ίσως χρειάζεται να μάθουμε πώς να φερόμαστε με καλοσύνη και να νοιαζόμαστε για τους άλλους. Ίσως χρειάζεται να αναλάβουμε τις προσωπικές μας ευθύνες. Ή μπορεί να χρειάζεται να ξεπεράσουμε το φόβο μας και να πάρουμε κάποια ρίσκα. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι: Κάθε μέρα συμμετέχοντας στη ζωή θα μαθαίνουμε και κάτι καινούργιο.
