Φανταστείτε ένα βιβλίο καθημερινής περισυλλογής που να πρότεινε κάτι τέτοιο: «Κάθε πρωί, πριν σηκωθείς από το κρεβάτι, μείνε για λίγο σε ησυχία. Χαλάρωσε, συγκεντρώσου και σκέψου το πλάνο σου για αυτή τη μέρα. Εξέτασε, ένα προς ένα, τα κίνητρά σου. Αν τα κίνητρά σου δεν είναι απολύτως αγνά, άλλαξε πλευρό και ξανακοιμήσου.» Δεν ακούγεται ανόητο;
Άσχετα από το πόσο καιρό είμαστε καθαροί, οι περισσότεροι έχουμε αντιφατικά κίνητρα για σχεδόν όλα όσα κάνουμε. Αυτό, όμως, δεν είναι λόγος για να σταματήσουμε να ζούμε. Η ζωή στην ανάρρωση δεν έχει σαν προϋπόθεση τα κίνητρά μας να είναι απολύτως αγνά.
Καθώς το πρόγραμμα μπαίνει περισσότερο στη ζωή μας, όλο και λιγότερο δρούμε με βάση κίνητρα για τα οποία δεν νιώθουμε περήφανοι. Αφουγκραζόμαστε τον εαυτό μας τακτικά και μιλάμε με τον υποστηρικτή μας για αυτά που ανακαλύπτουμε. Προσευχόμαστε για τη γνώση της θέλησης της Ανώτερής μας Δύναμης και ζητάμε το κουράγιο να δράσουμε σύμφωνα με αυτή τη γνώση. Με τι αποτέλεσμα; Δεν γινόμαστε τέλειοι, αλλά σίγουρα καλυτερεύουμε.
Έχουμε αρχίσει να εφαρμόζουμε στη ζωή μας ένα πνευματικό πρόγραμμα. Δεν θα γίνουμε ποτέ πνευματικοί γίγαντες. Όμως, αν δούμε τον εαυτό μας ρεαλιστικά, πιθανόν να συνειδητοποιήσουμε ότι τα καταφέρνουμε πολύ καλύτερα απ’ όσο μας επιτρέπουν τα συναισθήματά μας να αντιληφθούμε.
