Κάποιοι από εμάς νιώθουμε πως θα έπρεπε να προστατέψουμε τους νεοφερμένους λέγοντάς τους πως, ενώ όλα ήταν χάλια, τώρα που είμαστε στην ανάρρωση όλα είναι υπέροχα. Νιώθουμε πως μπορεί να τρομάξουμε κάποιον αν μιλήσουμε για πόνο ή δυσκολίες, για διαλυμένους γάμους, ότι μας λήστεψαν και άλλα τέτοια. Θέλοντας ειλικρινά και καλοπροαίρετα να μεταφέρουμε το μήνυμα, τείνουμε να μιλάμε και να εκθειάζουμε μόνο τα καλά που συμβαίνουν στη ζωή μας.
Οι περισσότεροι νεοφερμένοι όμως ήδη υποψιάζονται την αλήθεια, κι ας έχουν λίγες μόνο μέρες καθαρότητας. Το πιο πιθανό είναι ότι «η ζωή με τους όρους της», σε καθημερινή βάση, για έναν νεοφερμένο είναι πολύ πιο πιεστική απ’ ό,τι για ένα παλαιότερο μέλος. Εάν καταφέρουμε να πείσουμε έναν νεοφερμένο πως όλα στην ανάρρωση θα είναι ρόδινα, θα πρέπει να είμαστε οπωσδήποτε διατεθειμένοι να τον υποστηρίξουμε όταν κάτι δε θα πηγαίνει καλά στη ζωή του/της.
Ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να μοιραστούμε την εμπειρία μας για το πώς χρησιμοποιήσαμε τα εργαλεία των Ναρκομανών Ανωνύμων, προκειμένου να δεχόμαστε κάθε μέρα τη «ζωή με τους όρους της», όποιοι κι αν είναι αυτοί. Η ανάρρωση και η ίδια η ζωή περιέχουν πόνο και χαρά σε ίσες δόσεις. Είναι σημαντικό να μοιραζόμαστε και τα δύο, ώστε ο νεοφερμένος να ξέρει ότι μένουμε καθαροί ό,τι και να γίνει.
