Ο εθισμός μάς εμπόδιζε να γνωρίσουμε οτιδήποτε καινούργιο ή διαφορετικό. Πιστεύαμε ότι δεν χρειαζόμασταν τίποτα και κανέναν. Θεωρούσαμε ότι δεν είχαν τίποτα να μας πουν όσοι ήταν από άλλη γειτονιά, από διαφορετική φυλή ή διαφορετική κοινωνική και οικονομική τάξη. Μπορεί να πιστεύαμε πως κάθε τι διαφορετικό ήταν κακό.
Στην ανάρρωση δεν έχουμε την πολυτέλεια να βλέπουμε τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο. Ήρθαμε στο ΝΑ γιατί ακόμα και οι καλύτερές μας ιδέες μας οδήγησαν σε αδιέξοδο. Αν θέλουμε να προχωρήσουμε στην ανάρρωση, χρειάζεται να είμαστε δεκτικοί σε ωφέλιμες εμπειρίες άλλων, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι αυτοί.
Απ’ όπου κι αν προέρχεται ο καθένας, στο ΝΑ και μόνο όλοι έχουμε δύο πράγματα κοινά: τον εθισμό και την ανάρρωση. Βασιζόμαστε ο ένας στην εμπειρία του άλλου και όσο μεγαλύτερο είναι το φάσμα των εμπειριών, τόσο το καλύτερο. Έχουμε ανάγκη κάθε εμπειρία, κάθε πτυχή του προγράμματος που μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής χωρίς ναρκωτικά.
Η ανάρρωση συχνά είναι δύσκολη. Τη δύναμη που χρειάζεται για να αναρρώσουμε την αντλούμε από τα μέλη του ΝΑ. Σήμερα νιώθουμε ευγνωμοσύνη που το κάθε μέλος στην ομάδα μας διατηρεί τη μοναδικότητά του. Η δύναμή μας πηγάζει από αυτήν ακριβώς τη ποικιλομορφία.
