Όταν κάναμε χρήση, είχαμε την αίσθηση ότι όλα συνέβαιναν χωρίς αιτία και χωρίς σκοπό. Απλά κάναμε ό,τι κάναμε, χωρίς να πολυξέρουμε το γιατί ή ποια θα ήταν τα αποτελέσματα. Η ζωή μας δεν είχε ιδιαίτερο νόημα και αξία.
Η διαδικασία των Δώδεκα Βημάτων δίνει νόημα στη ζωή μας. Δουλεύοντας τα Βήματα, αρχίζουμε να δεχόμαστε και τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας. Αναγνωρίζουμε την άρνηση που μας εμπόδιζε να δούμε πώς μας επηρεάζει ο εθισμός μας. Εξετάζουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας και ανακαλύπτουμε επαναλαμβανόμενα μοτίβα στη σκέψη, στα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Τα μοιραζόμαστε όλα αυτά σε έναν άλλο άνθρωπο και αποκτούμε ταπεινοφροσύνη και την ικανότητα να βλέπουμε τον εαυτό μας με πιο αντικειμενική ματιά. Ζητάμε να αφαιρεθούν τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας, και αποκτούμε βαθύτερη κατανόηση της ανισχυρότητάς μας καθώς και της στήριξης που μας παρέχει μια Δύναμη μεγαλύτερη από μας. Καθώς διευρύνεται η κατανόηση του ίδιου μας του εαυτού, μπορούμε καλύτερα να αφουγκραζόμαστε και να δεχόμαστε τους άλλους.
Τα Δώδεκα Βήματα είναι το κλειδί για τη διαδικασία που λέγεται ζωή. Δουλεύοντας τα Βήματα, αυτά γίνονται κομμάτι του εαυτού μας κι εμείς κομμάτι του κόσμου. Η ζωή μας δεν είναι πια χωρίς νόημα και είμαστε σε μεγαλύτερη επαφή με όσα συμβαίνουν. Δεν αντιστεκόμαστε πια στη διαδικασία. Σήμερα, όταν δουλεύουμε τα Βήματα, τα ζούμε κιόλας.