«Μόνος μου δεν μπορώ, αλλά μαζί μπορούμε». Αυτή η απλή φράση συνοψίζει την πρωταρχική μας ανάγκη σαν μέλη του ΝΑ: μαζί μπορούμε να μείνουμε καθαροί, αλλά όταν απομονωνόμαστε είμαστε κακή παρέα για τον εαυτό μας. Χρειαζόμαστε την υποστήριξη άλλων ναρκομανών για να μπορούμε να αναρρώνουμε.
Το να βασιζόμαστε αποκλειστικά στον εαυτό μας θα μας δυσκολέψει στο να μείνουμε καθαροί και όχι μόνο. Είτε πίνουμε είτε δεν πίνουμε, όταν πορευόμαστε μόνο με βάση την προσωπική μας θέληση, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Βασιζόμαστε σε άλλους ανθρώπους για πάρα πολλά πράγματα –για υλικά αγαθά και υπηρεσίες, αλλά και για αγάπη και συντροφικότητα–, παρ’ όλα αυτά η προσωπική μας θέληση μας φέρνει διαρκώς σε σύγκρουση με αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους. Για να έχει η ζωή μας πληρότητα, χρειάζεται να είμαστε σε αρμονία με τους γύρω μας.
Δεν βασιζόμαστε μόνο σε άλλους ναρκομανείς σε ανάρρωση και σε ανθρώπους του περιβάλλοντός μας. Δεν είναι ανθρώπινο να απαιτούμε από τον εαυτό μας να είμαστε πάντα δυνατοί, αλλά για να ζήσουμε χρειαζόμαστε δύναμη. Την αντλούμε από μια Δύναμη μεγαλύτερη από εμάς, που μας παρέχει την καθοδήγηση και το κουράγιο που μας λείπει. Όταν προσποιούμαστε ότι είμαστε αυτάρκεις, απομακρυνόμαστε από τη μόνη πηγή δύναμης που μπορεί να μας καθοδηγήσει αποτελεσματικά στη ζωή μας: την Ανώτερή μας Δύναμη.
Η αυτάρκεια δεν μας οδηγεί πουθενά. Χρειαζόμαστε άλλους ναρκομανείς σε ανάρρωση· χρειαζόμαστε άλλους ανθρώπους· και για να είναι γεμάτη η ζωή μας χρειαζόμαστε μια Δύναμη μεγαλύτερη από εμάς.
