Κάποιοι από εμάς αναρωτιόμαστε: «Θα τη βγάλω καθαρή με τα συναισθήματα που έχω; Σε καμιά περίπτωση!» Όταν κάναμε χρήση, δε δώσαμε στον εαυτό μας αυτή την ευκαιρία: δε μάθαμε πώς να επιβιώνουμε από τα συναισθήματά μας. Θεωρούσαμε ότι δε θα τη βγάζαμε καθαρή με αυτά και τα ναρκώναμε. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι το «φάρμακο» που παίρναμε για να μην τα βιώνουμε, μας σκότωνε. Τότε ήταν που ήρθαμε στους Ναρκομανείς Ανώνυμους, αρχίσαμε να δουλεύουμε τα Δώδεκα Βήματα και, σαν αποτέλεσμα, ξεκινήσαμε να ωριμάζουμε συναισθηματικά.
Πολλοί από εμάς νιώσαμε ανακούφιση από τον πρώτο καιρό. Είχαμε κουραστεί να προσποιούμαστε πως είχαμε τον έλεγχο της ζωής μας και του εθισμού μας. Εδώ που τα λέμε, με το που παραδεχτήκαμε ότι δεν είχαμε τον έλεγχο νιώσαμε καλύτερα. Αφού μοιραστήκαμε την απογραφή μας με τον υποστηρικτή μας, καταλάβαμε ότι δε χρειάζεται να αρνούμαστε το ποιοι είμαστε ή τι νιώθουμε, προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί. Όταν κάναμε όλες τις επανορθώσεις μας συνειδητοποιήσαμε ότι δε χρειάζεται να υποφέρουμε πια από ενοχές. Μπορούσαμε να τις αντιμετωπίσουμε χωρίς να μας σκοτώνουν. Όσο περισσότερο δουλεύαμε το πρόγραμμα τόσο καλύτερα νιώθαμε με τη ζωή έτσι όπως ερχόταν.
Το πρόγραμμα συνεχίζει και σήμερα να δουλεύει στη ζωή μας το ίδιο καλά. Όταν κάνουμε την απογραφή της ημέρας, γινόμαστε ειλικρινείς για το δικό μας κομμάτι και δεν αντιστεκόμαστε άλλο στην πραγματικότητα, μπορούμε να επιβιώσουμε από τα συναισθήματα όπως έρχονται. Χρησιμοποιώντας τα εφόδια που έχουμε στη διάθεσή μας, είμαστε πια σε θέση να αντέχουμε τα συναισθήματά μας.
