Μερικές φορές το κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να αφαιρεθούν τα ελαττώματά μας εξαρτάται από το αν τα αναγνωρίζουμε ως ελαττώματα. Αν δε μοιάζουν τόσο με ελαττώματα επειδή τα αποκαλούμε κάπως αλλιώς, ίσως δε βλέπουμε τη βλάβη που προκαλούν. Κι αν μας φαίνεται ότι δεν κάνουν και τόση ζημιά, τότε για ποιο λόγο ζητάμε από την Ανώτερή μας Δύναμη να τα αφαιρέσει από τη ζωή μας;
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την κολακεία. Δεν ακούγεται και τόσο τρομερό, έτσι δεν είναι; Δε σημαίνει απλά ότι φερόμαστε καλά στους ανθρώπους, όχι ακριβώς. Για να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, σημαίνει ότι είμαστε ανειλικρινείς και χειριστικοί. Λέμε ψέματα για τα συναισθήματά μας, τα πιστεύω μας και τις ανάγκες μας, καλοπιάνοντας τους άλλους για να τους φέρουμε στα νερά μας.
Ίσως, πάλι, να πιστεύουμε ότι είμαστε καλόβολοι. Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι αμελούμε τις υποχρεώσεις μας, αποφεύγουμε κάθε σύγκρουση και βολευόμαστε σε μια στασιμότητα; Μήπως λοιπόν ένα καλύτερο όνομα γι’ αυτό θα ήταν τεμπελιά ή αναβλητικότητα ή φόβος;
Πολλοί δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, μπορούμε να μιλήσουμε με τον υποστηρικτή μας ή με τους φίλους μας στο ΝΑ. Τους περιγράφουμε όσο πιο καθαρά και ειλικρινά γίνεται τη συμπεριφορά μας και τους ζητάμε να μας βοηθήσουν να βρούμε και να ονομάσουμε τα ελαττώματά μας. Με τον καιρό θα μπορούμε όλο και καλύτερα να αναγνωρίζουμε τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας και να τα λέμε με το όνομά τους.
