Μπορεί να μην ταυτιζόμαστε ακριβώς με τα όνειρα του άλλου, αλλά μπορούμε να ταυτιστούμε με την ελπίδα, την ενέργεια και τον ενθουσιασμό της προσπάθειας να τα πραγματοποιήσουμε.
Ζώντας Καθαροί, Κεφάλαιο 2, “Σύνδεση με τους άλλους”
Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα -και χαρές- της ανάρρωσης είναι να βλέπεις τις ελπίδες και τα όνειρα ενός άλλου μέλους του ΝΑ να πραγματοποιούνται. Είμαστε εκεί όταν κάποιος από την ομάδα μας φυτεύει τον σπόρο μιας ιδέας στη δική του ζωή, όπου ριζώνει στο χώμα από κάτω και ξεφυτρώνει ένα κλαδί που απλώνεται προς τον ήλιο. Τους βλέπουμε να κάνουν όλα τα απαραίτητα βήματα για να υλοποιήσουν τον στόχο τους, παρά τις μάχες με την αυτοαμφισβήτηση και κάποιες πραγματικές αναποδιές. Γιορτάζουμε τις επιτυχίες των άλλων σε αποφοιτήσεις και γάμους- για γεννήσεις, υιοθεσίες και επανενώσεις- σε παρουσιάσεις, εγκαίνια και ετοιμασίες σπιτιών- και στη γραμμή του τερματισμού- ή απλώς ακούγοντας γι’ αυτές σε μια συγκέντρωση.
Εμπνεόμαστε, ακόμη και αν ο δικός μας σπόρος μιας ιδέας είναι πολύ διαφορετικός ή ακόμη και αν δεν έχουμε ακόμη δικό μας σπόρο. Οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαμε ότι οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες των ιστοριών μας για τον ενεργό εθισμό δεν χρειάζεται να είναι ίδιες με αυτές ενός άλλου ναρκομανή για να μπορέσουμε να συμπάσχουμε ή ακόμη και να ταυτιστούμε μαζί τους. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τις συγκεκριμένες ιδέες μας σχετικά με το πώς θέλουμε να εμπλουτίσουμε τη ζωή μας. Υπάρχουν τόσοι δρόμοι προς την ελευθερία όσοι και οι ναρκομανείς και εξίσου πολλοί δρόμοι προς τη χαρά, την επιτυχία, την ικανοποίηση και την εκπλήρωση.
Το να βλέπουμε άλλους να ακολουθούν τα όνειρά τους μπορεί να μας εμπνεύσει την ελπίδα να βρούμε και να ακολουθήσουμε τα δικά μας. Σε διαφορετικές περιόδους του ταξιδιού μας, η ελπίδα μπορεί να μας εμπνέει σε διαφορετικούς τομείς, όπως η εργασία, η οικογένεια και οι σχέσεις, η χρήση της σκέψης μας, η δημιουργικότητά μας. Όπως αστειεύτηκε ένας ναρκομανής: “Παλιά σκαρφάλωνα στους τοίχους και τώρα σκαρφαλώνω στα βουνά”. Το να γινόμαστε μάρτυρες στα ταξίδια του άλλου είναι ευλογία. Μπορούμε να μάθουμε ο ένας από τα λάθη του άλλου, χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε εμείς οι ίδιοι τα ίδια λάθη. Αυτό που μας φαίνεται αδύνατο ή ανεπιθύμητο στην αρχή της ανάρρωσης μπορεί να μας γοητεύσει αργότερα – και να μεταμορφώσει τη ζωή μας. Παίρνουμε τις περισσότερες από τις καλύτερες ιδέες μας ο ένας από τον άλλον.
Μπορώ να βρω έμπνευση από τα μέλη στην ανάρρωση – μερικές φορές παρά τις λεπτομέρειες και μερικές φορές εξαιτίας τους. Σήμερα έχω ελπίδα για το δικό μου μέλλον και είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι μπορώ για να εμπνεύσω άλλους να βρουν την ελπίδα που έχασαν ή δεν είχαν ποτέ.
