28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ | Μοιράζοντας ελεύθερα την ελπίδα
Έχουμε να μεταφέρουμε ένα μήνυμα ελπίδας. Είναι και δώρο και υποχρέωσή μας.
Ζώντας Καθαροί, Κεφάλαιο 2, “Επαφή με τους άλλους”
Αφού ερχόμαστε στο ΝΑ για λίγο καιρό, οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή ακούμε αυτή την ερώτηση από την οικογένεια ή τους φίλους μας: “Πόσο καιρό πρέπει να συνεχίσεις να πηγαίνεις σε αυτές τις συναντήσεις;” Ίσως μάλιστα να έχουμε αναρωτηθεί και εμείς οι ίδιοι το ίδιο πράγμα. Και τότε έχουμε την τύχη να δούμε έναν υποστηριζόμενο, που βρίσκεται στη μέση του Δεύτερου Βήματος, να μένει ανοιχτός στην ιδέα να μείνει καθαρός, μόνο για σήμερα – για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ένα από τα πρώτα δώρα που λαμβάνουν οι περισσότεροι από εμάς στο NA είναι η ελπίδα, και είναι αυτό που συνεχίζουμε να μεταφέρουμε στους νεοφερμένους ακόμα και όταν άλλα πολλά δώρα μαζεύονται γύρω μας. Το ΝΑ υπόσχεται μόνο ελευθερία από τον ενεργό εθισμό. Για τους περισσότερους από εμάς, αυτή η ελευθερία συνήθως μας δίνει τη δυνατότητα να επιτύχουμε πολλά περισσότερα – αποκατάσταση των σχέσεων, αυτοεκτίμηση, δυνατότητα εργασίας, εμπιστοσύνη, ικανότητα να αγαπάμε και να μας αγαπούν, οικονομική ασφάλεια. Όταν οι ζωές, οι καρδιές, οι τραπεζικοί λογαριασμοί και οι κοιλιές μας γεμίζουν περισσότερο, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι εμφανιζόμαστε λίγο λιγότερο τακτικά στις συγκεντρώσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να νιώθουμε ότι η ζωή είναι τόσο καλή που δεν χρειαζόμαστε καν συγκεντρώσεις.
Το λέμε ξανά και ξανά: “Μπορούμε να κρατήσουμε αυτό που έχουμε μόνο χαρίζοντάς το”. Όσο πιο τακτικά μοιραζόμαστε την εμπειρία μας με άλλους, τόσο πιο τακτικά μας υπενθυμίζεται η ελπίδα που βρήκαμε στο ΝΑ. Ένα μέλος μοιράστηκε: “Πρέπει να πω σε πολλούς νεοφερμένους τι δούλεψε για μένα όταν ο κώλος μου είχε πάρει φωτιά, έτσι ώστε όταν αρχίσω να μυρίζω πάλι καπνό, κάποιος να είναι εδώ για να μου θυμίσει πώς να τη σβήσω”.
Η πρώτη μας δόση ελπίδας είχε να κάνει με το να μείνουμε καθαροί, και είδαμε πολλές άλλες ελπίδες να γίνονται πραγματικότητα καθώς μέναμε καθαροί και δουλεύαμε τα Βήματα. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στο ΝΑ να μοιραζόμαστε την ελπίδα μας με άλλους ναρκομανείς. Μοιραζόμαστε το πώς ξεπερνάμε τις δυσκολίες μας και πώς πετυχαίνουμε τις επιτυχίες μας. Δεν μοιραζόμαστε μόνο για να τους δώσουμε λίγη ελπίδα, αλλά και για να διατηρήσουμε κι εμείς λίγη.
Για να διατηρήσω την ελπίδα μου φρέσκια, θα συνεχίσω να μοιράζομαι το πώς ζω σήμερα καθαρός. Μοιράζομαι την ελπίδα μου ελεύθερα με τους άλλους, γνωρίζοντας ότι πάντα έχω κάπου να πάω όταν χρειάζομαι κάποιον να μοιραστεί ελπίδα μαζί μου.
/*Η ελεύθερη μετάφραση των καθημερινών κειμένων “A Spiritual Principle A Day” είναι μια πρωτοβουλία μελών του ΝΑ και δεν αποτελεί επίσημη ελληνική μετάφραση των Ναρκομανών Ανωνύμων.*/
Moving into our first apartment clean, learning how to pay bills on time, going to a funeral or a wedding for the first time in recovery, asking someone to sit with us while the craving to pick up passes—life on life’s terms presents us with opportunities to ask for help on a daily basis. Our old way of thinking—shaped by self-centeredness and denial—guards a myth that equates asking for help with weakness.
It takes a great deal of courage to push past the impulse to do all of this on our own. We cultivate humility as we surrender our excessive pride. We ask for and receive support from other members and find the courage to face new emotions and experiences. One member shared, “Today, I see that asking for help is our greatest source of strength.”
At times, life shows up and hits us square in the face. No matter how good a program we work, life still has its ups and downs. We all suffer losses. Success, at first so unfamiliar, can be challenging as well. And often we feel ill equipped to handle life on life’s terms alone. The good news is that we don’t have to.
The hardest part of getting help may be asking for it. We don’t feel worthy and may think of ourselves as a burden. We swallow our pride and turn to more experienced NA members for help. As awkward as that might be, our requests are typically met with graciousness. Having navigated many of life’s obstacles clean, they’re usually delighted to share their wisdom and offer support. The joys of helping another addict don’t end when we attain X number of years.
Learning how to be self-supporting does not mean that life’s challenges become a solo endeavor. By practicing humility, we learn what our limitations are, establish some healthy boundaries, and set out in new directions that develop our strengths.
