Όταν κάναμε χρήση, ήταν πάντα ο αμείλικτος σύντροφός μας. Όριζε την κάθε στιγμή μέσα στη μέρα μας. Η απόγνωση ήταν το αποτέλεσμα όσων ζήσαμε στη χρήση. Όσο και να προσπαθούσαμε να καλυτερέψουμε τη ζωή μας, τόσο βουλιάζαμε μέσα στη δυστυχία. Οι προσπάθειες που κάναμε για να ελέγξουμε τη ζωή μας συχνά κατέληγαν σε αποτυχία. Κατά κάποιον τρόπο, όταν παραδεχτήκαμε ανισχυρότητα στο Πρώτο μας Βήμα, αναγνωρίσαμε και την απόγνωση που νιώθαμε.
Το Δεύτερο και το Τρίτο Βήμα μάς βγάζουν σταδιακά από την απόγνωση και μας δίνουν ελπίδα, η οποία γίνεται ο σύντροφός μας στην ανάρρωση. Έχοντας αποδεχτεί ότι τόσες προσπάθειες που κάναμε για να αλλάξουμε απέτυχαν, φτάνουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει μια Δύναμη μεγαλύτερη από εμάς. Πιστεύουμε ότι αυτή η Δύναμη και μπορεί και θα μας βοηθήσει. Για να επιβεβαιώσουμε στην πράξη την ελπίδα μας για μια καλύτερη ζωή, βάζουμε σε εφαρμογή το Δεύτερο και το Τρίτο Βήμα, ζητώντας καθοδήγηση από αυτή τη Δύναμη. Καθώς εμπιστευόμαστε όλο και περισσότερο τα θέματα της καθημερινής μας ζωής σε μια Ανώτερη Δύναμη, εξαφανίζεται η απόγνωση που πήγαζε από τις ατέλειωτες προσπάθειές μας για αυτάρκεια.
