Η αγάπη που δεχόμαστε και η αγάπη που προσφέρουμε είναι η ουσία της ίδιας της ζωής. Είναι ο κοινός παρονομαστής που μας συνδέει με τον κόσμο γύρω μας. Ο εθισμός μάς στέρησε αυτή τη σύνδεση και μας απομόνωσε από τον έξω κόσμο.
Η αγάπη που βρίσκουμε στο πρόγραμμα του ΝΑ μάς ανοίγει πάλι την πόρτα για τον κόσμο. Ξεκλειδώνει τη φυλακή του εθισμού που κάποτε μας κρατούσε δέσμιους. Όταν δεχόμαστε αγάπη από τα μέλη του ΝΑ, ανακαλύπτουμε –ίσως και για πρώτη φορά– τι σημαίνει αγάπη και τι μπορεί να κάνει. Ακούμε άλλα μέλη να μιλάνε για το τι σημαίνει να δίνεις αγάπη και βλέπουμε ότι η ζωή τους έχει αποκτήσει νόημα.
Αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε πως, αν το να δίνεις και να παίρνεις αγάπη σημαίνει τόσα πολλά για τους άλλους, τότε ίσως μπορεί να δώσει νόημα και στη δική μας ζωή. Νιώθουμε πως είμαστε στα πρόθυρα μιας σημαντικής ανακάλυψης και συγχρόνως έχουμε την αίσθηση ότι δε θα κατανοήσουμε πλήρως το νόημα της αγάπης αν δε δώσουμε αγάπη εμείς οι ίδιοι. Το προσπαθούμε και ανακαλύπτουμε την επαφή που είχε χαθεί ανάμεσα σε μας και τον κόσμο.
Σήμερα, καταλαβαίνουμε ότι αυτό που έλεγαν είναι αλήθεια: «Διατηρούμε αυτό που έχουμε, μόνο χαρίζοντάς το».
