Έχουμε ακούσει να λέγεται ότι «είμαστε τόσο άρρωστοι όσο και τα μυστικά μας». Τι είναι αυτό που κρατάμε μυστικό και γιατί;
Κρατάμε μυστικά όσα μας προκαλούν ντροπή. Μπορεί να τα κρατάμε κρυμμένα μόνο και μόνο επειδή δε θέλουμε να τα παραδώσουμε. Από την άλλη, αν όντως μας προκαλούν ντροπή, δε θα νιώθαμε καλύτερα με τον εαυτό μας αν τα ξεφορτωνόμασταν;
Κάποιοι από εμάς κρατάμε αυτά που μας προκαλούν ντροπή για έναν άλλο λόγο. Δεν είναι ότι δε θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτά, απλά δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Μας έχουν στοιχειώσει για τόσο πολύ καιρό κι έχουμε προσπαθήσει τόσες πολλές φορές να τα ξεφορτωθούμε, που χάσαμε κάθε ελπίδα ότι θα βρούμε ποτέ ανακούφιση. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να μας ντροπιάζουν κι εμείς συνεχίζουμε να τα κρατάμε μυστικά.
Χρειάζεται να θυμηθούμε ποιοι είμαστε: ναρκομανείς σε ανάρρωση. Εμείς που για τόσο καιρό προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τη χρήση μας μυστική, έχουμε βρει ελευθερία από την εμμονή και τον καταναγκασμό για χρήση. Αν και πολλοί από εμάς βρίσκαμε κάποια ευχαρίστηση στη χρήση μέχρι το τέλος, όλοι κάποια στιγμή αναζητήσαμε την ανάρρωση. Απλά δεν αντέχαμε το τίμημα που πληρώναμε πίνοντας. Όταν παραδεχτήκαμε την ανισχυρότητά μας και ζητήσαμε βοήθεια από άλλους, ελευθερωθήκαμε από το βάρος αυτού του μυστικού.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει για όλα εκείνα τα μυστικά που μας βαραίνουν. Όντως, είμαστε τόσο άρρωστοι όσο και τα μυστικά μας. Μόνο όταν τα μυστικά παύουν να είναι μυστικά, μπορούμε να βρούμε ανακούφιση απ’ όλα όσα μας προκαλούν ντροπή.
