Η πνευματική μας κατάσταση δεν είναι ποτέ στατική∙ αν δεν είναι πορεία ανάπτυξης, θα είναι αποσύνθεσης. Αν μείνουμε στάσιμοι, η πνευματική μας εξέλιξη θα χάσει την ανοδική ορμή της. Σταδιακά, θα επιβραδύνει, μετά θα σταματήσει και στη συνέχεια αρχίζει η κάθοδος. Η ανεκτικότητά μας θα εξασθενήσει, η προθυμία μας να υπηρετούμε άλλους θα μειωθεί, και θα γίνουμε πιο στενόμυαλοι. Πριν το καταλάβουμε, θα βρεθούμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε: σε αντιπαράθεση με τους πάντες και τα πάντα γύρω μας, ανήμποροι να αντέξουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η μόνη μας επιλογή είναι να συμμετέχουμε ενεργά σε αυτό το πρόγραμμα πνευματικής ανάπτυξης. Προσευχόμαστε αναζητώντας γνώση μεγαλύτερη από τη δική μας, από μία Δύναμη μεγαλύτερη από τον εαυτό μας. Προσπαθούμε να έχουμε ανοιχτό μυαλό για να μπορούμε να μαθαίνουμε και να επωφελούμαστε από όσα μοιράζονται οι άλλοι μαζί μας. Εκδηλώνουμε την προθυμία μας να δοκιμάσουμε καινούργιες ιδέες και καινούργιους τρόπους να λειτουργούμε, βιώνοντας τη ζωή εντελώς διαφορετικά. Η πνευματική μας εξέλιξη γίνεται ραγδαία και στην κατάλληλη στιγμή, με την ώθηση μιας Ανώτερης Δύναμης την οποία κατανοούμε κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Όσον αφορά την πνευματική ανάπτυξη, είτε θα πηγαίνει προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, ή το ένα ή το άλλο, με λίγες στιγμές στασιμότητας. Έχουμε ανακαλύψει ότι η ανάρρωση δε γίνεται με ευχές και όνειρα, αλλά με προσευχή και δράση.
