«Ίσως φοβόμαστε ότι η επαφή με τα συναισθήματά μας θα προκαλέσει μια συντριπτική αλυσιδωτή αντίδραση πόνου και πανικού».

Βασικό Κείμενο, σελ. 35

            Μια συνηθισμένη επιφύλαξη για το Τέταρτο Βήμα είναι ότι μας φέρνει σε οδυνηρή επαφή με τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας. Μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε πίσω και να μην προχωρήσουμε στην ανάρρωση. Μέσα από την παράδοση και την αποδοχή, μπορούμε να βρούμε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε τα Βήματα.

          Δεν είναι η συνειδητοποίηση των ελαττωμάτων μας που μας προκαλεί τη μεγαλύτερη ένταση· είναι τα ίδια τα ελαττώματα. Όταν κάναμε χρήση το μόνο που νιώθαμε ήταν τα ναρκωτικά· παραβλέπαμε το πόσο μας έκαναν να υποφέρουμε τα ελαττώματά μας. Τώρα που τα ναρκωτικά έχουν φύγει από τη μέση, αυτόν τον πόνο τον νιώθουμε. Το να αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε από πού πηγάζει, δε θα τον κάνει να εξαφανιστεί. Η άρνηση περιχαρακώνει τον πόνο και τον κάνει δυνατότερο. Τα Δώδεκα Βήματα μάς βοηθούν να τα βγάζουμε πέρα με τη δυστυχία που επιφέρουν τα ελαττώματά μας, κοιτάζοντάς τα κατάματα.

          Αν πονάμε από τα ελαττώματά μας, μπορούμε να θυμηθούμε τον εφιάλτη του εθισμού, έναν εφιάλτη τον οποίο τώρα πια έχουμε αφήσει πίσω μας. Μπορούμε να θυμηθούμε το δρόμο που μας άνοιξε το Δεύτερο Βήμα. Μπορούμε πάλι να παραδώσουμε τη θέλησή μας και τη ζωή μας μέσα από το Τρίτο Βήμα στη φροντίδα του Θεού της κατανόησής μας. Η Ανώτερή μας Δύναμη μάς φροντίζει δίνοντάς μας τη βοήθεια που χρειαζόμαστε για να δουλέψουμε και τα υπόλοιπα από τα Δώδεκα Βήματα. Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τα συναισθήματά μας. Μόνο για σήμερα, μπορούμε να προχωρήσουμε στην ανάρρωσή μας.

Μόνο για σήμερα: Δε θα φοβηθώ τα συναισθήματά μου. Με τη βοήθεια της Ανώτερής μου Δύναμης, θα συνεχίσω να είμαι στο δρόμο της ανάρρωσης.