Μέχρι να βιώσουμε τη θεραπευτική επίδραση που έχουν τα Δώδεκα Βήματα στη ζωή μας, δύσκολα θα βρούμε κάτι να μας αντιπροσωπεύει περισσότερο από την παραπάνω φράση. Οι περισσότεροι από εμάς ερχόμαστε στο ΝΑ νιώθοντας αφόρητη ντροπή, αναλύοντας συνεχώς το παρελθόν και θέλοντας όσο τίποτε άλλο να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να το αλλάξουμε. Οι προσδοκίες μας και οι προβολές μας για το μέλλον μπορεί να είναι τόσο εξωφρενικές, σε σημείο που κάνουμε μια νέα γνωριμία και το μυαλό μας πάει αμέσως στο χωρισμό. Σχεδόν όλα όσα συμβαίνουν μες στη μέρα μας μάς ξυπνάνε κάτι από το παρελθόν ή αποτελούν αφορμή για να τρέχει το μυαλό μας στο μέλλον.
Αρχικά, το να μένουμε στη στιγμή μας είναι δύσκολο. Έχουμε την αίσθηση ότι το μυαλό μας δεν θα σταματήσει ποτέ. Μας είναι δύσκολο να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Κάθε φορά που συνειδητοποιούμε ότι οι σκέψεις μας δεν επικεντρώνονται στο παρόν, μπορούμε να προσευχηθούμε και να ζητήσουμε από έναν στοργικό Θεό να μας βοηθήσει να βγούμε από αυτή την κατάσταση. Αν μετανιώνουμε για το παρελθόν, επανορθώνουμε ζώντας σήμερα με ένα διαφορετικό τρόπο. Αν μας πιάνει τρόμος όταν σκεφτόμαστε το μέλλον, κοιτάμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε σήμερα.
Θα παρατηρήσουμε ότι αυτό θα μας συμβαίνει όλο και λιγότερο, όσο δουλεύουμε τα Βήματα και προσευχόμαστε κάθε φορά που πιάνουμε τον εαυτό μας να μη ζει στο παρόν. Η πίστη μάς βοηθάει να ζούμε μόνο για σήμερα. Θα έρθουν ολόκληρες ώρες ή και μέρες που η προσοχή μας θα εστιάζεται στο εδώ και τώρα, αντί να ζούμε μετανιώνοντας για το παρελθόν ή τρέμοντας το μέλλον.
