Συχνά ακούμε ότι «όταν ο πόνος που νιώθουμε παραμένοντας ίδιοι γίνει μεγαλύτερος από τον πόνο της αλλαγής, τότε θα αλλάξουμε». Ο φόβος μας μπορεί να μας εμποδίσει να μεγαλώσουμε: φοβόμαστε να τελειώσουμε μια σχέση, να αλλάξουμε επάγγελμα, να πάμε σε μια ομάδα που δεν έχουμε ξαναπάει, να κάνουμε καινούργιες φιλίες, να τολμήσουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Παραμένουμε περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται σε καταστάσεις που δε λειτουργούν πια, επειδή με το γνώριμο νιώθουμε πιο ασφαλείς απ’ ό,τι με το άγνωστο.
Οποιαδήποτε αλλαγή προϋποθέτει να ξεπεράσουμε το φόβο μας. Στη σκέψη του χωρισμού μπορεί να πούμε: «Κι αν μείνω για πάντα μόνος/η;» Όταν εξετάζουμε το ενδεχόμενο να αλλάξουμε δουλειά μπορεί να αναρωτηθούμε: «Κι αν ανακαλύψω τελικά ότι δεν έχω τα προσόντα;» Μπορεί να διστάζουμε να πάμε σε μια καινούργια ομάδα, γιατί θα χρειαστεί να ανοιχτούμε σε ανθρώπους που δεν ξέρουμε. Το μυαλό μας επινοεί εκατοντάδες δικαιολογίες για να μην αλλάξουμε απολύτως τίποτα, επειδή φοβόμαστε να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο.
Ανακαλύπτουμε ότι ο περισσότερος πόνος δεν προέρχεται από την αλλαγή αυτή καθεαυτή, αλλά από τη δική μας αντίσταση στην αλλαγή. Στο ΝΑ μαθαίνουμε ότι για να προχωράμε στη ζωή μας χρειάζεται να αλλάζουμε. Καινούργιες φιλίες, καινούργιες σχέσεις, καινούργια ενδιαφέροντα και προκλήσεις θα αντικαταστήσουν τα παλιά. Με την ανανέωση αυτή, θα έρθουν καινούργιες χαρές και άνθρωποι να αγαπήσουμε
