20 Νοεμβρίου / Βρίσκουμε πληρότητα

«Η ζωή μας δεν είχε στόχο την πληρότητα· επιμέναμε να βλέπουμε τα πάντα μάταια και χωρίς καμιά αξία».
Βασικό Κείμενο, σελ. 103-104

Ίσως υπήρξαν πάρα πολλές στιγμές στη χρήση που ευχηθήκαμε να είμαστε ένας άλλος άνθρωπος. Μπορεί να ευχηθήκαμε να αλλάξουμε θέση με κάποιον που είχε ένα καλό αυτοκίνητο, ένα μεγαλύτερο σπίτι, μια καλύτερη δουλειά, έναν πιο ελκυστικό ερωτικό σύντροφο – οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτά που είχαμε. Ήμασταν σε τέτοια απόγνωση, που δύσκολα μπορούσαμε να φανταστούμε κάποιον σε χειρότερη μοίρα από εμάς.

Στην ανάρρωση μπορεί να διαπιστώσουμε ότι ζηλεύουμε για άλλους λόγους. Μπορεί να συνεχίζουμε να συγκρινόμαστε με αυτά που βλέπουμε να έχουν οι άλλοι και να νιώθουμε ότι εμείς δεν έχουμε αρκετά. Μπορεί να πιστεύουμε ότι όλοι, από το πιο καινούργιο μέλος μέχρι το πιο παλιό, μοιράζονται καλύτερα από εμάς σε μια συγκέντρωση. Μπορεί να νομίζουμε ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να δουλεύουν καλύτερα το πρόγραμμα, επειδή έχουν καλύτερο αυτοκίνητο, μεγαλύτερο σπίτι, περισσότερα χρήματα και ούτω καθ’ εξής.

Η διαδικασία της ανάρρωσης που βιώνουμε μέσα από τα Δώδεκα Βήματα θα μας οδηγήσει, από τη ζήλεια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, σε μια κατάσταση πνευματικής πληρότητας όπου θα εκτιμούμε όλα όσα έχουμε. Ανακαλύπτουμε ότι ποτέ με τη θέλησή μας δε θα αλλάζαμε θέση με κάποιον άλλο, γιατί αυτά που έχουμε βρει μέσα μας είναι ανεκτίμητα.

 

Μόνο Για Σήμερα

Είμαι ευγνώμων για πολλά πράγματα στη ζωή μου. Η πνευματική πληρότητα που έχω βρει στην ανάρρωση είναι πολύ μεγάλο πράγμα.