Η ζωή μας στη χρήση ήταν γεμάτη πόνο και δυστυχία. Δεν ήμασταν πρόθυμοι να δεχτούμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν, ούτε να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε όσα δεν αντέχαμε. Προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε από τον πόνο της ζωής κάνοντας χρήση ναρκωτικών, αλλά η χρήση έκανε τα προβλήματά μας χειρότερα. Η ήδη διαστρεβλωμένη εικόνα που είχαμε για την πραγματικότητα, μετατράπηκε σε εφιάλτη.
Όταν ζούμε σύμφωνα με το πρόγραμμα των Ναρκομανών Ανωνύμων μαθαίνουμε ότι μπορούμε να ονειρευόμαστε αντί να ζούμε τον ίδιο εφιάλτη. Ωριμάζουμε και αλλάζουμε σαν άνθρωποι. Κερδίζουμε την ελευθερία της επιλογής. Γινόμαστε ικανοί να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Μπορούμε να μοιραζόμαστε ειλικρινά για τον εαυτό μας χωρίς να χρειάζεται πια να υπερβάλλουμε ή να υποτιμούμε τα πράγματα. Δεχόμαστε τις προκλήσεις που μας φέρνει η πραγματική ζωή και τις αντιμετωπίζουμε με ωριμότητα και υπευθυνότητα.
Αν και η ανάρρωση δεν μας γλιτώνει απ’ όσα φέρνει η ζωή, στην αδελφότητα του ΝΑ βρίσκουμε τη στήριξη, το αληθινό νοιάξιμο και τη φροντίδα που χρειαζόμαστε για να τα βγάλουμε πέρα με την πραγματικότητα. Δεν έχουμε πια την ανάγκη να πίνουμε ναρκωτικά για να ξεφεύγουμε απ’ την πραγματικότητα, γιατί μας δίνει δύναμη το να είμαστε μαζί με άλλους ναρκομανείς στην ανάρρωση. Σήμερα η υποστήριξη, η φροντίδα και η συμπόνια που βρίσκουμε στην ανάρρωση μας δίνουν τη δυνατότητα να βλέπουμε με καθαρή ματιά, να βιώνουμε και να εκτιμούμε την πραγματικότητα όπως είναι.
