Οι περισσότεροι από εμάς όταν ήρθαμε στους Ναρκομανείς Ανώνυμους είχαμε ελάχιστη αποδοχή του εαυτού μας. Βλέπαμε το χάος που είχαμε προκαλέσει όταν ήμασταν στον ενεργό εθισμό, και μισούσαμε τον εαυτό μας. Μας ήταν δύσκολο να δεχτούμε το παρελθόν μας και το πώς είχαμε καταντήσει.
Η αυτο-αποδοχή γίνεται πιο εύκολη όταν καταρχήν παραδεχόμαστε ότι έχουμε μια αρρώστια που λέγεται εθισμός, γιατί είναι πιο εύκολο να δεχτούμε ότι είμαστε άρρωστοι άνθρωποι, παρά κακοί. Κι όσο δεχόμαστε τον εαυτό μας, τόσο πιο εύκολο γίνεται να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας.
Η αυτο-αποδοχή έρχεται μέσα από τη διαδικασία της ανάρρωσης. Δουλεύοντας τα Δώδεκα Βήματα των Ναρκομανών Ανωνύμων μαθαίνουμε να δεχόμαστε τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Πνευματικές αρχές όπως η παράδοση, η ειλικρίνεια, η πίστη και η ταπεινοφροσύνη μάς ελαφραίνουν το φορτίο από τα λάθη του παρελθόντος. Η στάση μας απέναντι στη ζωή αλλάζει με την καθημερινή εφαρμογή αυτών των αρχών. Όσο προχωράμε στην ανάρρωση, τόσο μεγαλώνει η αποδοχή του εαυτού μας.
