Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν ένας νεοφερμένος έμπαινε σε μια συγκέντρωση του ΝΑ και έβλεπε μια ομάδα συνοφρυωμένων και φρικαρισμένων ανθρώπων. Πιθανότατα θα το έβαζε στα πόδια μουρμουρίζοντας: «Νόμιζα ότι κόβοντας τα ναρκωτικά θα μπορούσα να είμαι καλά».
Ευτυχώς, συνήθως συμβαίνει το αντίθετο: οι νεοφερμένοι βρίσκουν απέναντί τους ανθρώπους με φιλική συμπεριφορά και καλή διάθεση, οι οποίοι δείχνουν σε γενικές γραμμές ικανοποιημένοι με αυτό που έχουν βρει στους Ναρκομανείς Ανώνυμους. Αυτό από μόνο του τους γεμίζει ελπίδα! Μια ανάλαφρη και χαλαρή ατμόσφαιρα ασκεί έντονη έλξη στον νεοφερμένο, του οποίου η ζωή έχει υπάρξει τραγικά σοβαρή. Ερχόμενοι από μια ζωή όπου για μας όλα ήταν σοβαρά, όπου βλέπαμε συνεχώς μια επικείμενη καταστροφή, ανακουφιζόμαστε όταν μπαίνουμε σε ένα δωμάτιο και βρίσκουμε ανθρώπους που δεν παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά και είναι έτοιμοι για κάτι όμορφο στη ζωή τους.
Στην ανάρρωση μαθαίνουμε να βλέπουμε τη ζωή πιο ανάλαφρα. Κάποιες φορές γελάμε με τον παραλογισμό του εθισμού μας. Οι συγκεντρώσεις μας γίνονται σε χώρους που είναι γεμάτοι ζωή – ακούμε τον καφέ να ετοιμάζεται, τις καρέκλες να στήνονται, πού και πού ναρκομανείς να γελάνε. Εδώ μαζευόμαστε και υποδεχόμαστε τους νεοφερμένους κι έτσι τους λέμε ότι γίνεται, ότι έχουμε αρχίσει να διασκεδάζουμε.
