Όσο περισσότερο μένουμε καθαροί, τόσο λιγότερο ξέρουμε με βεβαιότητα τη θέληση της Ανώτερής μας Δύναμης για εμάς – και τόσο λιγότερο έχει σημασία. Η γνώση της θέλησης της Ανώτερής μας Δύναμης στην πορεία γίνεται περισσότερο κάτι που «νιώθουμε» παρά κάτι που «ξέρουμε». Συνεχίζουμε με πίστη να δουλεύουμε το Ενδέκατο Βήμα. Όμως, αντί να ψάχνουμε για «σημάδια» από την Ανώτερή μας Δύναμη, αρχίζουμε να βασιζόμαστε περισσότερο στη διαίσθησή μας και σε όποια συναισθήματα μάς κάνουν να νιώθουμε άνετα.
Αφού μείνουμε καθαροί για κάποια χρόνια, αυτό που όντως μπορούμε να διακρίνουμε είναι όταν πηγαίνουμε ενάντια στη θέληση του Θεού για εμάς. Όταν πηγαίνουμε ενάντια στη θέληση του Θεού, νιώθουμε πάλι εκείνο τον γνώριμο κόμπο στα σωθικά. Αυτή η δυσφορία είναι μια προειδοποίηση πως, αν συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση, θα χάσουμε τον ύπνο μας για τα καλά. Είναι απαραίτητο να δίνουμε σημασία σε τέτοια συναισθήματα, γιατί συχνά είναι σημάδια τού ότι πηγαίνουμε ενάντια στη θέληση της Ανώτερής μας Δύναμης για εμάς.
Το Ενδέκατο Βήμα ορίζει ξεκάθαρα τον πραγματικό στόχο της προσευχής και της περισυλλογής, που είναι η βελτίωση της συνειδητής επαφής με τον Θεό της κατανόησής μας, μια πιο ξεκάθαρη γνώση της θέλησης της Ανώτερής μας Δύναμης για εμάς και τη δύναμη να την εκτελέσουμε. Ξέρουμε ποια είναι η θέληση του Θεού για εμάς όχι από «σημάδια» ή λέξεις, αλλά από το πώς την αισθανόμαστε – κι αυτό που νιώθουμε μάς κάνει.
