Κατά καιρούς αναρωτιόμαστε στο ΝΑ αν κάνουμε τα πράγματα καλά. Πάμε σε αρκετές συγκεντρώσεις; Ζητάμε βοήθεια από τον άνθρωπο που μας υποστηρίζει, δουλεύουμε τα Βήματα, μοιραζόμαστε, διαβάζουμε τη βιβλιογραφία, ζούμε σύμφωνα με το πρόγραμμα; Συνειδητοποιούμε την αξία που έχει για μας αυτή η αδελφότητα των ναρκομανών που αναρρώνουν – τι θα είχαμε απογίνει χωρίς αυτήν; Κι αν εφαρμόζουμε το πρόγραμμα με «λάθος» τρόπο; Μήπως αυτό μας κάνει «κακούς μαθητές» του προγράμματος;
Μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη την ανασφάλειά μας ανατρέχοντας στην Τρίτη Παράδοση, η οποία μας διαβεβαιώνει ότι «η μόνη προϋπόθεση για να είναι κανείς μέλος, είναι η επιθυμία να σταματήσει να κάνει χρήση». Δεν υπάρχουν κανόνες που να λένε ότι πρέπει να παρακολουθούμε τόσες συγκεντρώσεις ή ποιες συγκεντρώσεις, να δουλεύουμε τα Βήματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ή να ζούμε τη ζωή μας με ένα συγκεκριμένο τρόπο για να είμαστε αρεστοί σε κάποιους, προκειμένου να θεωρούμαστε «επιτυχημένα» μέλη του ΝΑ.
Είναι αλήθεια ότι αν θέλουμε για μας την ανάρρωση που έχουν μέλη που σεβόμαστε, θα θέλουμε να εφαρμόσουμε κι εμείς το πρόγραμμα με τον τρόπο που δούλεψε για αυτούς κι έκανε την ανάρρωσή τους δυνατή. Από την άλλη, στην αδελφότητα του ΝΑ είμαστε πάντα ελεύθεροι· δουλεύουμε το πρόγραμμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για μας, όχι για κάποιον άλλον. Η μόνη προϋπόθεση για να είναι κανείς μέλος, είναι η επιθυμία να σταματήσει να κάνει χρήση.
